بــلا بــــودی بلا گـــــــــردانــــم تـــــو شــــــدی

طبیب درد بــــــــی درمــــــان تــــــــو شـــــــدی

زدی آتش عشـــق خــــــــــود بـــــــه قلبـــــــــــم

عـــلاج حســـــرت حــــــــرمــــــانم تو شــــــدی

-------------------------------------------------

بهـــــار بــــودم چـــه زود خــــــزان گشتــــــــــم

اسیـــــــر درد بــــــــــی درمــــــان گشتــــــــــــم

بهـــــــار بــــودم بهـــــار سبــــز و خـــــــــــــرم

ز دست ظلـــــم بـــــاد پـــــــژمـــــــــان گشتــــــم

--------------------------------------------------

شب وصـــل است و یــــــا گـــــریـــــــان داره

دو چشـــم اشکـــی اش طـــوفــــــــــــــان داره

ببین بختــــم شـــــده بـــــا من مـــــدد گــــــــــار

ز دوده اشک و لـــب خنــــــــــــــــــــدان داره

-----------------------------------------------

هـــریوایم تـــــــو کجــــایی تــــو کجــــــایـــی

شــــدی از دست نـــــــاکســــــان رهـــــایــــی

بـــــه حـــق روح پـــــــاک پیـــــــر هــــــرات

نبینــــــد ** ز تــــــــو داغ جـــــــدایــــــــــی

------------------------------------------

ای رفته به قهر, وعده های تو چه شد

مهر تو کجا رفت و وفای تو جه شد

این تیرگی آخر ز کجا روی آورد

ای آیینه رخسار صفای تو چه شد

ای کاش محبت اثری داشته باشد
معشوقه ز عاشق خبری داشته باشد
کو خنجر تیزی که شکافد جگرم را
از بحر رفیقی که صفت داشته باشد

-----------------------------------

من و حس لطیف دست هایت
دو گلبرگ ظریف دست هایت
جسارت کرده ام گاهی سروده ام
دو بیتی با ردیف دست هایت

-----------------------------

گل ما ,اعتقاد عشق این است
بهار تو بهار اخرین است
دلی که خالی از مهر تو باشد
حسابش با کرام الکاتبین است

---------------------------------

اتشی در دلم کشیده چراغ
از بهاری به ره گرفته سراغ
چه کند بی بهار می میرد
با خزان خو نمی کند این باغ

----------------------------

شبی تا صبح تنها گريه کردم
تمام سوز دل را گريه کردم
سوار موج دريا بودی ای ماه!
کنارت روی شنها گريه کردم

ای کاش محبت اثری داشته باشد
معشوقه ز عاشق خبری داشته باشد
کو خنجر تیزی که شکافد جگرم را
از بحر رفیقی که صفت داشته باشد

-----------------------------------

من و حس لطیف دست هایت
دو گلبرگ ظریف دست هایت
جسارت کرده ام گاهی سروده ام
دو بیتی با ردیف دست هایت

-----------------------------

گل ما ,اعتقاد عشق این است
بهار تو بهار اخرین است
دلی که خالی از مهر تو باشد
حسابش با کرام الکاتبین است

---------------------------------

اتشی در دلم کشیده چراغ
از بهاری به ره گرفته سراغ
چه کند بی بهار می میرد
با خزان خو نمی کند این باغ

----------------------------

شبی تا صبح تنها گريه کردم
تمام سوز دل را گريه کردم
سوار موج دريا بودی ای ماه!
کنارت روی شنها گريه کردم

رها کن خانه را از خاک بنویس
به مردان از دل بی باک بنویس

قلم در هر دو چشمانم فرو بر
به اهل ساحل از کولاک بنویس

----------------------------------

تو گفتی چون بيايی هديه آری ............ برايم تازه گل هايی بهاری

وفا کردی و آوردی گلی را ............ ولی عطرش ندادی يادگاری

---------------------------------------------------

ستاره بود لبخندی که ديدم ........... به سوی آسما نش پر کشيدم

بر آمد ابری ازغم های دريا ........... ستاره گم شد و آن را نچيدم

-------------------------------------------------------

بر قلب تشنه من باران عشق باريد ........... بشکفت دروجودم گلخنده های جاويد

پروانه های شوقم مستانه می پريدند ........... آندم کزآسمان ها نوری دوباره تابيد

----------------------------------------------------

خورشید تمام نور خود را ز تو یافت

با آمدنت ماه سوی مکه شتافت

روزی که خدا نوید میلاد تو داد

دیوار بلند کعبه از شوق شکافت

غزل گفتم به یاد چشم آهوت

قصیده گفتم از آن طُرّۀ موت

دوبیتی ها زهجرانت سرودم

رباعی ام نثار تاق ابروت

---------------------------------

شبی از آسمون چیدم ستاره

بدیدم صورتش همچون نگاره

ببوییدم سر شب تا گل صبح

فرستادم به آسمون دوباره

-------------------------------

چو با جامش لبم تركرد خنديد

غمم را چون سبكتر كرد خنديد

پياله در پياله جام در جام

دلم را چون که خوشتركرد خنديد

-------------------------------------

دلا در عشق دلداري چه حاصل ؟

اسير چشم بيماري چه حاصل ؟

به دور از عشقي واز خود خبر نيست

چو گل بنشسته با خاري چه حاصل ؟

----------------------------------

پسنديدم تو را يک لحظه در خواب

شدم از ديدن روی تو بی تاب

چو فردا ديدمت . گفتم : خدايا

عجب دسته گلی را داده ام آب

يك قلب سياه كن خودت مي فهمي

يك ‏بار گناه كن خودت مي فهمي

من اين همه بد نيستم آقا! خانم!

يك لحظه نگاه كن خودت مي فهمي

----------------------------------

این قافله ی عمر عجب میگذرد

دریاب دمی که با طرب میگذرد

ساقی غم فردای حریفان چه خوری

پیش آر پیاله را که شب میگذرد

-------------------------------------

چون نامه ی اعمال مرا پیچیدند

بردند به میزان عمل سنجیدند

بیش از همه ** گناه ما بود ولی

ما را به محبت علی بخشیدند

-----------------------------

زندگی جز نفسی نیست غنیمت شمرش

نیست امید که همواره نفس برگردد

قیمت بحر در ان لحظه بداند ماهی

که به دام ستم انداخته در بر گردد

---------------------------------

افسوس که نامه ی جوانی طی شد

وان تازه بهاره زندگانی دی شد

ان مرغ طرب که نام او بود شباب

فریاد ندانم که کی آمد و کی شد

ندانستی که بینی بند بر پای
چو در گوشت نیامد پند مردم
دگر ره چون نداری طاقت نیش
مکن انگشت در سوراخ کژدم

---------------------------

جوونی هم بهاری بود و گذشت
به ما یک اعتباری بود و گذشت
میون ما و تو یک الفتی بود
که ان هم نو بهاری بود و گذشت

--------------------------

از خدا جوییم توفیق ادب
بی ادب محروم شد از لطف رب
بی ادب تنها نه خود را داشت بد
بلکه اتش در همه افاق زد

-----------------------------

چو بانگ رعد خروشان که پیچید اندر کوه
جهان پر شد ز گلبانگ عاشقانه ی ما
نوای گرم نی از فیض اتشین نفسی است
ز سوز سینه بود گرمی ترانه ما

-----------------------------

نازد به خودش خدا که حیدر دارد
دریای فضائلی مطهر دارد
همتای علی نخواهد آمد والله
صد بار اگر کعبه ترک بردارد

به دريا شكوه بردم از شب دشت

وزين عمري كه تلخ تلخ بگذشت

به هر موجي كه مي گفتم غم خويش

سري ميزد به سنگ و باز مي گشت !

-----------------------------------

گر بوسه می خواهی بیا یک نه دو صد بستان برو

اینجا تن بی جان بیا ،زین جا سراپا جان برو

صد بوسه تر بخشمت از بوسه بهتر بخشمت

اما ز چشم دشمنان پنهان بیا پنهان برو

--------------------------------

اي رفته زدل رفته ز بر رفته ز خاطر

بر من منگر تاب نگاه تو ندارم

بر من منگر زانكه بجز تلخي اندوه

در خاطر از آن چشم سياه تو ندارم

------------------------------

گفته بودي كه چرا محو تماشاي مني

آنچنان مات كه يكدم مژه بر هم نزني

مژه بر هم نزنم تا كه ز دستم نرود

ناز چشم تو به قدر مژه بر هم زدني

---------------------------------

ماهي كه بر بام شكوه آمده است

آئينه ز دست تو ستوه آمده است

خورشيد اگر گرم تماشاي تو نيست

دلگير نشو ز پشت كوه آمده است !!!

ای برادر قصه چون پیمانه است
معنی اندر وی به سان دانه است
دانه معنی بگیرد مرد عقل
ننگرد پیمانه را گر گشت نقل
---------------------------
با دیو سیاه شب در اویخته ایم
در کام فلق باده ی خون ریخته ایم
از باد سحر نشان ما را جویید
ما با نفس صبح در امیخته ایم
------------------------------
حسرت نبرم به خواب ان مرداب
کارام درون شب خفته است
دریایم و نیست باکم از طوفان
دریا همه عمر خوابش اشفته است
-------------------------------
منشین با بدان که صحبت بد
گر چه پاکی تو را پلید کند
افتابی بدین بزرگی را
پاره ای ابر ناپدید کند
-----------------------
چو رخت خویش بر بستم از این خاک
همه گفتند با ما اشنا بود
ولی کن ** ندانست این مسافر
چه گفت و با که گفت و از کجا بود
-----------------------------
دو صد دانه در این محفل سخن گفت
سخن نازکتر از برگ سمن گفت
ولی با من بگو ان دیده ور کیست
که خاری دید و احوال چمن گفت

خدا ان ملتی را سروری داد
که تقدیرش به دست خویش بنوشت
به ان ملت سر و کاری ندارد
که دهقانش برای دیگران کشت

--------------------------------

نهنگی بچه خود را چه خوش گفت
به دین ما حرام امد کرانه
به موج اویز و از ساحل بپرهیز
همه دریاست و ما را اشیانه

------------------------------

نگارا چشم تو ختم زمان است
که روح زندگی در آن نهان است
هر آنکس با نگاهت آشنا گشت
یقین تا روز محشر درامان است

----------------------------------

گرچه از هجر تو من پژمان و بیمارم هنوز
در کمند زلف مشکینت گرفتارم هنوز
گرچه مویم شد سپید از نامرادیهای دهر
باز وصلت را بجان و دل خریدارم هنوز

------------------------------------------

از باور هر نگاه من بنویسید .... از عشق از اشتباه من بنویسید

او غرق گناه است مجازاتش را .... پای دل بی گناه من بنویسید