غم مخور اي دل که آخر مهدي دين مي رسد

يوسف گمگشته با صد عز وتمکين مي رسد

اي دل افسرده از هجران مهدي غم مخور

عاقبت از بهر قلب خسته تسکين مي رسد

---------------------------------

عمري در انتظار نشستم نيامدي

خاموش و بيقرار نشستم نيامدي

شب هاي سرد و تار دلم بي صدا گذشت

آخر به شام تار شكستم نيامدي

-----------------------------

عهدي نبسته‌ايم كه در هم توان شكست

سختي كه هيچ سست نگردد،وفاي ماست!

جان مي‌دهيم و ناز طبيبان نمي‌كشيم

زيرا كه درد او به حقيقت دواي ماست

------------------------------------------------

در ديده به جاي خواب آب است مرا

زيرا كه به ديدنت شتاب است مرا

گويند بخواب تا كه به خوابش بيني

اي بي‌خبران چه جاي خواب است مرا

-----------------------------

تاراج دل به تيغ دو ابروي دلبر است

مستي قلب عاشقم از جام كوثر است

بر سر در بهشت خدا حك شده چنين:

بختش بلند هر‎ ‎كه‎ ‎گرفتارحيدر است.

كاش میشد دمی را من وجانانه به هم

بنشینیم وبریزیم دوپیمانه به هم

قدرت عشق بنازم كه به یك تیر نگاه

جان شیرین بفروشند دو بیگانه به هم

------------------------------

گر با غم دوريت نسازم چه كنم,

باياد تو گر عشق نبازم چه كنم,

چون درنظرم تويى فقط مايه ناز,

گر من به تو اى عشق ننازم چه كنم

--------------------------------

مانده ام در كوچه هاى بى كسى .

سنگ قبرم را نمى سازد كسى .

سوختم و خاكسترم را باد برد

بهترين يارم مرا از ياد برد

-------------------------------

دلا خوبان دلِ خونین پسندند

دلا خون شو که خوبان این پسندند

متاع کفر و دین بی مشتری نیست

گروهی آن گروهی این پسندند

---------------------------

خدایا داد ازین دل داد ازین دل

نگشتم یک زمان من شاد ازین دل

چو فردا دادخواهان داد خواهند

برآرم من دو صد فریاد ازین دل

كاش قلبم درد پنهاني نداشت. چهره ام هرگز پريشاني نداشت

كاش برگه هاي آخر تقويم عشق ، خبر از يك روز باراني نداشت

كاش مي شد راه سخت عشق را بي خطر پيمود و قرباني نداشت

كاش ميشد عشق را تفسير كرد. دست و پاي عشق را زنجير كرد

----------------------------------------------------

عزیزا کاسه ی چشمم سرایت

میان هر دو چشمم جای پایت

از آن ترسم که غافل پا نهی تو

نشیند خار مژگانم به پایت

----------------------------

جامی است که عقل افرین میزندش

صد بوسه ز مهر بر جبین میزندش

این کوزه گر دهر چنین جام لطیف

میسازد و باز بر زمین میزندش

----------------------------------------

كاش يا رب آشنايي ها نبود

يا به دنبالش جدايي ها نبود . . .

-------------------------------

ای همه شکل تو مطبوع و همه جای تو خوش

دلم از عشوه شیرین شکر خای تو خوش

همچو گلبرگ طری هست وجود تو لطیف

همچو سرو چمن خلد سرا پای تو خوش

تو ساحل سرخ دلت اسم كسي رو حك نكن

به اين كه من دوست دارم حتي يه ذره شك نكن

-----------------------------------

اگه از تو ننوشتم ، فکر نکن سرم شلوغه

توي زندگي يه وقتا ، تنهايي رمز عبوره

اگه از چشمات گذشتم ، فکر نکن عاشق نبودم

مطمئن باش توي دنيا ، دل به تو سپرده بودم

-----------------------------------------

اگر ديدي دلي تنها نشسته

ميان رنج و غم ها تك نشسته

نگو آن دل چرا تنها نشسته

بدان كه دوريت او را شكسته

----------------------------

خوش است خلوت اگر یار ، یار من باشد

نه من بسوزم و او شمع انجمن باشد

هوای کوه تو ز سر نمیرود آری

غریب را دل سرگشته با وطن باشد

----------------------------

هر دوست که دم زد ز وفا دشمن شد

هر پاک روی که بود تر دامن شد

گویند شب آبستن و اینست عجب

کو مرد ندید از چه آبستن شد

دل که رنجيذ از کسي خرسند کردن مشکل است

شيشه بشکسته را پيوند کردن مشکل است

بار حمالان به دوش خود کشيدن ننگ نيست

زير بار منت نا مرد رفتن مشکل است

کوه نا هموار هموار نمودن سخت نيست

حرف نا هموار هموار نمودن مشکل است

----------------------------

هر که عاشق شد جفا بسيار مي بايد کشيد

بهر يک گل منت صد خار مي بايد کشيد

من به مرگم راضيم پيشم نمي ايد اجل

بخت بد را بين از عجل هم ناز مي بايد کشيد

-----------------------------------

کاش ميشد اشک را تهديد کرد

لحظه ديدار را نزديک کرد

ما از ان سوزه دلانيم که زکس کينه نداريم

يک شهر پر از دشمن و يک يار نداريم

-------------------------

زرد است که لبريز حقايق شده است

تلخ است که با درد موافق شده است

شاعر نشدي وگرنه ميفهميدي

پاييز بهاري است که عاشق شده است

----------------------------------------------

در دياري که در آن نيست کسي يار کسي

کاش يا رب که نيوفتد به کسي کار کسي

کاش معشوق ز عاشق طلب جان ميکرد

تا که هر بي سروپايي نشود يار کسي

در مکتب ما رسم فراموشی نیست

در مکتب ما عشق هم آغوشی نیست

مهر تو اگر بر هستی ما افتاد

هرگز به سرش خیال خاموشی نیست

---------------------------------

زندگی عشق است عشق افسانه نیست

انکه عشق را افرید دیوانه نیست

عشق ان نیست که کنارش باشی

عشق ان است که به یادش باشی

---------------------------

اي جان خردمندان گوي خم چوگانت

بيرون نرود گوي كافتاد به ميدانت

هرچند نمي سوزد برمن دل سنگينت

گوي دل من سنگيست درجان زنخدانت

جان باختن آسان است اندرنظرت ليكن

اين لاشه نمي بينم شايسته قربانت

----------------------------

هر روز دلم به زیر باری دگر است

در دیده ی من ز هجر خاری دگر است

من جهد همی کنم قضا میگوید

بیرون ز کفایت تو کاری دگراست

------------------------------

من با کمر تو در میان کردم دست

پنداشتمش که در میان چیزی هست

پیداست از آن میان چو بربست کمر

تا من ز کمر چه طرف خواهم بربست

تو بودی باور من،تو یار و یاور من

تو بودی عشق اول،رفیق آخر من

تو بودی شور هستی،رفیق خوب مستی

تو بودی کعبه ی عشق،مثل خدا پرستی

-------------------------

من نگويم که به درد دل من گوش کنيد

بهتر ان است که اين قصه فراموش کنيد

عاشقان را بگذاريد بنالند همي مصلحت نيست

که اين زمزمه خاموش کنيد

------------------------

كاش ميشد بر جدايي خشم كرد

شاخه هاي نسترن را با تواضع پخش كرد

كاش ميشد خانه اي از مهر ساخت

مهرباني را در آن سرمشق كرد

----------------------------

زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم

ناز بنیاد مکن تا نکنی بنیادم

می مخور با همه ** تا نخورم خون جگر

سر مکش تا نکشد سر به فلک فریادم

----------------------

هر چند که پیر و خسته دل و ناتوان شدم

هر گه که یاد روی تو کردم جوان شدم

شکر خدا که هر چه طلب کردم از خدا

بر منتهای همت خود کامران شدم

صدا كن مرا كه صدايت قلب شكسته ام را تسكين ميدهد

صدا كن مرا تا بدانم كه هنوز از ياد نبرده اي مرا

نشسته ام تا شايد صدايم كني

صدايم كني ومحبت بي دريقت را نثارم كني

------------------------------------------

اي دوست به جز عشق تو در سر من هوسي نيست

جز نقش تو بر صفحه ي دل نقش كسي نیست

-------------------------------------

عمري با غم عشقت نشستم

به تو پيوستم واز خود گسستم

وليکن سرنوشتم اين سه حرف بود

تو را ديدم. پرستيدم . شکستم

---------------------------------

هر کجا محرم شدی چشم خیانت بازدار

چه بسا محرم که با یک نقطه مجرم میشود

----------------------------

در شبان غم تنهايي خويش

عابد چشم سخنگوي توام

من در اين تيره شب جانفرسا

زائر ظلمت گيسوي توام

نه سرو و نه باغ و نه چمن می خواهم

نه لاله نه گل نه نسترن می خواهم

خواهم ز خدای خویش کنجی خلوت

من باشم و آن کسی که من می خواهم

---------------------------------

نگاهم مثل یک مرغ مهاجر

به دنبال حضورت کوچ میکرد

به غیر از انتظارت قلب من را

کسی اینگونه بی طاقت نمی کرد

------------------------------------

من ندانم كه كیم من فقط می دانم

كه تویی شاه بیت غزل زندگی ام

--------------------------------

مدامم مست ميدارد،نسيم جعد گيسويت

خرابم ميكند هر دم فريب چشم جادويت

منو باد صبا،مسكين ،دو سرگردان بي حاصل

من از افسون چشم مست و او از بوي گيسويت..

-----------------------------------

به اميد نگاهت ايستادن

به روي شانه هايت سر نهادن

مرا خوش تر از اينها آرزو نيست

لبان خوشگلت را بوسه دادن

کاش میشد با تو بودن را نوشت

تا که زیبا را کشم بر هرچه زشت

کاش میشد روی این رنگین کمان

می نوشتم تا ابد با من بمان

-----------------------------

سکوتی بود بر قلبم که با آن میزدم فریاد

اگر از شهر غم رفتی مرا هرگز مبر از یاد

--------------------------------

بی قرار توام و در دل تنگم گله هاست

بی تاب شدن عادت کم حوصله هاست

مثل عکس رخ مهتاب که افتاده در آب

در دلم هستی و بین من و تو فاصله هاست.

-------------------------------------

کلاس عشق ما دفتر ندارد

شراب عاشقي ساغر ندارد

بدو گفتم که مجنون تو هستم

هنوز آن بي وفا باور ندارد

--------------------------------

هر كي اومد پيش من يه ذره جاتو نگرفت

هيچ ادايي جاي اون نازو اداتو نگرفت

پيش هر نقاشي رفتم تو رو نقاشي كنه

روي هر بومي زدم رنگ چشاتو نگرفت