هر گه كه ميروم كه شكايت كنم زتو

چون گوش مي كنم به زبانم دعاي توست

شمع شد روشن و پروانه به آتش پيوست

مي توان سوخت اگر امر بفرمايد عشق

لباس زندگی بر خود مکن تنگ

که چون شد پاره ، نتوان کرد پیوند

گفت : هر چند دلت خانه بدوشست ولي

دوست دارم كه شود بي سر و سامان تر از اين

گفتی: به تو گر بگذرم از شوق بمیری

قربان سرت، بگذر و بگذار بمیرم