در ماتم شاه اولیا می گرید

تنها ز غمش اهل زمین گریان نیست

عیسی بفلک از این عزا میگرید

شد کشته بمحراب عبادت حیدر

هر دیده بحال مرتضی می گرید

بـا گفتن “قد قتل” ز جبریل امین

در خلد برین خیر نساء میگرید

- – - – - – - – — – - – - – - – -

محراب کوفه امشب در موج خون نشسته

یا عرش کبریا را سقف و ستون شکسته

سجاده گشته رنگین از خون سرور دین

یا خاتم النبیین، یا خاتم النبیین

از تیغ کینه امشب فرقی دو نیم گردید

رفت آن یتیم پرور، عالم یتیم گردید

- – - – - – - – — – - – - – - – -

دل را ز شرار عشق سوزاند علی(ع)

یک عمر غریب شهر خود ماند علی(ع)

وقتی که شکافت فرق او در محراب

گفتند مگر نماز می خواند علی(ع)

- – - – - – - – — – - – - – - – -

خورشید چراغکی ز رخساره علی ست

مه نقطه کوچکی ز پرگار علی ست

هرکس که فرستد به محمد(ص) صلوات

همسایه دیوار به دیوار علی ست

- – - – - – - – — – - – - – - – -

ای کاش علی شویم و عالی باشیم

هم سفره کاسه سفالی باشیم

چون سکه به دست کودکی برق زنیم

نان آور سفره های خالی باشی

ارسال رایگان پیامک

ارسال رایگان پیامک

امشب سر مهربان نخلی خم شد

در کیسه نان به جای خرما غم شد

در خانه ی دور بیوه ای شیون کرد

همبازی کودک یتیمی گم شد

- – - – - – - – — – - – - – - – -

امشب این دل یاد مولا می کند

لیلة القـدر است و احیا می کند

بشنو ای گـوش دلها بی صدا

نغمه ی فـزت و رب الکعبه را

- – - – - – - – — – - – - – - – -

بی علی دنیا ندارد اعتبار

وای بر ما وای بر این روزگار

- – - – - – - – — – - – - – - – -

با آنکه امید همه هستی تو علی(ع)

بر عرش خدا قائمه هستی تو علی(ع)

آنقدر غریبی که خدا می داند

مظلوم تر از فاطمه(س) هستی تو علی(ع)

- – - – - – - – — – - – - – - – -

در برج ولامهر جهان تاب علی(ع) است

در شهر علوم نبی باب علی(ع) است

از اول خلقت بشر تا امروز

مظلوم ترین شهید محراب علی(ع) است

- – - – - – - – — – - – - – - – -

شد کشته بمحراب عبادت حیدر

هر دیده بحال مرتضی می گرید

بـا گفتن “قد قتل” ز جبریل امین

در خلد برین خیر نساء می گرید

- – - – - – - – — – - – - – - – -

ای خدا شیعه دلش محزون است

از غم عشق علی مجنون است

این همان ماتم عظمی باشد

سحر آخر مولا باشد

- – - – - – - – — – - – - – - – -

دنیای دنی، جای کسی همچو علی نیست

آغشت به خون، روی جهان‏تاب علی را

تا رد نکند خالق او، خواهش اورا

ز آن رنگ شهادت زده، محراب علی را

- – - – - – - – — – - – - – - – -

تیغ بر فرق عدالت زده و خندیدند

خون به ابعاد غریبی علی پاشیدند

زاغ‏ها از دل شب کنده و بر روز زدند

روز و شب، گوشه محراب به هم پیچیدند

زخم بر سلسله باور و ایمان افتاد

همه افلاک از این زخم به خود لرزیدند

شب پر از رخوت نامردی مردم گردید

آسمان، ماه، ستاره، همگی خوابیدند

صبح، امّا دو سه تا کاسه شیر آوردند

کودکانی که علی را همه شب می‏دیدند

هق هق چاه شناور شده در گریه نخل

همه از هم فقط از درد علی پرسیدند

- – - – - – - – — – - – - – - – -

امام علی(ع)، بی کرانه‏ترین شکوه خلقت است که تا ابد، تلألؤ نورش روشنایی بخش هستی است.

- – - – - – - – — – - – - – - – -

طبیبا وامکن زخم سرم را

مسوزان قلب زینب دخترم را

ببند آنگونه زخمم را که در قبر

نبیند فاطمه زخم سرم را

در و دیوار مسجد هست‏شاهد

که من گفتم اذان آخرم را

وداع زندگی را گفتم آنروز

که زد در کوچه قنفذ همسرم را

- – - – - – - – — – - – - – - – -

به نماز بست قامت که نهد به عرش پا را

به خدا علی نبیند به نماز جز خدا را

به نماز آخرینش چه گذشت من ندانم

که ندای دعوت آمد شه ملک لافتی را

همه اهل بیت عصمت زسرا برون دویدند

ابتا و واعلیا بنمود پر فضا را

- – - – - – - – — – - – - – - – -

امشب، شب ناله در فراق پدری مهربان است که غیر از چاه و نخل و ماه، کسی گریه‏اش را ندیده بود. پدری دل‏سوز که با آه همه کودکان یتیم، شریک بود و غصه‏های همه را بر جان خود هموار می‏کرد، ولی کسی از غربت او و دردهای دلش، با خاری در چشم و استخوانی در گلو، خبر نداشت.

- – - – - – - – — – - – - – - – -

به جز از علی (ع) که گوید به پسر که قاتل من

چو اسیر توست اکنون، به اسیر کن مدارا

- – - – - – - – — – - – - – - – -

به شهر کوفه در محراب طاعت

علی شد کشته در حال عبادت

ز پـور ملجم مردود کافر

بخون شد غوطه ور ساقی کوثر

- – - – - – - – — – - – - – - – -

این عشقتونو با تشکر نشون بدین به امام علی (ع)