وقتی مرا به معراج بردند، در آسمان چهارم، قُبّه ای دیدم که از آن بهتر

ندیده بودم، دارای چهار رکن و چهار در بود، که آن را با استبرق سبز پوشانده

بودند.

از جبرئیل پرسیدم: این چه قبّه ای(مکان) است؟

جبرئیل گفت: این صورتِ شهری است که شیعیان تو و شیعیان وصیّ تو در آن جمع خواهند شد.

پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) فرمود: وقتی یک بار دیگر نگریستم، دیدم پیرمردی در آن نشسته.

از جبرئیل پرسیدم: این کیست؟

جبرئیل گفت: این شیطان است، در این زمین بساط انداخته تا مردم را از دوستی و ولایت علی(علیه السلام) پسر عمویت منع کند.

پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) به جبرئیل گفت: مرا به آنجا برسان، و چند لحظه ای طول نکشید به آنجا رسیدند.

پیامبر ضربه ای به شیطان زد و فرمود: \" قُم \" یعنی بلند شو از این سرزمین که تو را در دوستان ما راهی نیست و نصیبی از آنها نداری.

(و به این ترتیب، این شهر، به قم معروف شد.)

منابع:

علل الشرایع، جلد2، 573/1

بحارالانوار، ج57، ص207

تاریخ قم، ص37

معراج پیامبر، ص163