این بازی در شرایطی آغاز شد که به احتمال بسیار قوی، جزء آخرین بازی های خواهد بود که دوربین های تلویزیونی علاقه فراوانی به نشان دادن نیمکت تیم ملی ایران داشتند، کارلوس کی روش، با جایگزینی مجدد، بیک زاده و منتظری و با تکیه بر خط دفاعی جواب پس داده خود، مشخص کرد که در ادامه بازی های گذشته تیم ملی ایران، با تدبیر دفاعی و البته با تکیه بر سیستم حمله از جلو و در دقایقی از بازی با استفاده از ضد حملات قصد زمین گیر کردن شیلی را دارد و در در طرف مقابل نیز، سامپائولی که یکی از مربیان محبوب و ویژه در جام جهانی اخیر بود، با میدان ندادن به برخی از ستاره های خود، تصویر شرایط آسان تری از این بازی را می کرد.
بعد از شروع بازی و میدان داری شلیایی ها، تیم ایران با تمرکز و ادامه همان سیستم یکسال اخیر و استفاده موثر از ضربات ایستگاهی توانست به گل اول بازی دست پیدا کند، تا پایان این نیمه، حملات دو تیم به مرور و کمابیش روی دروازه یکدیگر صورت می گرفت. البته باید عنوان کرد که فرصت های بازیکنان شیلی خطرناک تر از ایرانی ها بود که از آن جمله می توان به ضربه سر مهاجم این تیم در دقیقه 43 اشاره کرد که با عکس العمل دیدنی حقیقی دفع شد.
اما در نیمه دوم، سامپائولی نشان داد که قصد باختن در این بازی را ندارد، وی به مرور از تمامی مهره های مطرح خود به جزء آتور ویدال استفاده کرد تا بتواند به نتیجه ای بهتر از باختن در برابر ایران برسد، حتی در این میان از پیزارویی که عنوان می شد برای این بازی مصدوم است نیز استفاده کرد. البته در این نیمه با حرکات فوق العاده فرناندز و تحرک سانچز، شیلی فرصت هایی را به دست آورد اما در استفاده از آنها ناکام بود.
علیرغم هیجان زیاد سامپائولی، کی روش در آرامشی عجیب که کمتر از وی سراغ داریم بازی را دنبال می کرد و تمام نگاهش به ادامه استمرار بازیکنان تیم ملی در استفاده از سیستم های موجود در تیم بود، تا اینکه در دقیقه 50 بازی ایران توانست برای بار دوم دروازه براوو را باز کند. پس از این گل و با ادامه تعویض های تیم شیلی، فشار بر روی دروازه ایران زیاد شد، کارلوس کی روش نیز با خارج کردن شجاعی و وارد کردن امید ابراهیمی از تلاش و تدبیر برای حفظ این نتیجه خبر می داد، در طرف مقابل بازیکنان شیلی با پرسینگ شدید خود، پانزده دقیقه پایانی را برای ایران تبدیل به جهنم کرده بودند اما هوشیاری مدافعان و دروازه بان ایران، موقعیت های پی در پی آنها از ناکار کرد تا تیم ملی در یکی مانده به آخرین بازی تحت رهبری کارلوس کی روش، به یک پیروزی بزرگ و البته جالب در مقابل تیم رده پانزدهم جدول رده بندی فیفا برسد.
دیدار دوم دوستانه ایران در روز یازدهم فروردین در مقابل تیم ملی سوئد خواهد بود که به احتمال بسیار قوی، آخرین حضور کی روش، روی نیمکت تیم ملی خواهد بود و با انتخاب مربی بعدی، باز هم دوربین های تلویزیونی، به نشان نیمکت ایران علاقه ای دارند یاخیر.